A. Co do zasady wynagrodzenie za pracę powinno być wypłacane tylko za faktycznie zrealizowane przez zatrudnionego zadania. Kodeks pracy przewiduje jednak sytuacje, w których pracownik ma prawo do pensji, gdy faktycznie nie wykonywał żadnych obowiązków. Czy okresy niewykonywania pracy są wliczane do czasu pracy?

Pytanie: Firma budowlana zatrudnia kierowcę samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony do przewozu rzeczy na potrzeby własne. Obowiązuje go równoważny system czasu pracy. Czy w tej sytuacji należy sporządzać harmonogram czasu pracy dla tego kierowcy? Odpowiedź: Tak, dla kierowcy zatrudnionego w równoważnym czasie pracy należy. sporządzić harmonogram czasu pracy. Ta zasada nie ma jednak zastosowania do kierowców zatrudnionych w systemie równoważnego czasu pracy. Wynika to z wykładni całej ustawy o czasie pracy kierowców przyjętej przez Główny Inspektorat Pracy. Zgodnie z wykładnią GIP: „Rozkładów czasu pracy nie ustala się dla kierowcy wykonującego przewóz rzeczy. Regulacja ta związana jest bezpośrednio z tzw. podstawowym systemem czasu pracy. Przewiduje on pracę nieprzekraczającą 8 godzin na dobę i 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym czterech miesięcy. Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców, do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu pracy do dziesięciu godzin na dobę, a do pozostałych kierowców do 12 godzin na dobę - w ramach równoważnego systemu czasu pracy. Przepis dopuszczający dobowy wymiar czasu pracy powyżej ośmiu godzin przewiduje, że takie przedłużenie jest możliwe jedynie zgodnie z przyjętymi rozkładami czasu pracy, a zatem brak jest prawnych możliwości ich nietworzenia”. Tekst opublikowany: 23 lipca 2009 r. Autor: Monika FrączekPrawnik, autorka opracowań z zakresu prawa pracy. Od 1998 r. była głównym specjalistą w Departamencie Prawa Pracy, w Ministerstwie Pracy i Polityki Od 2003 r. pracowała w Wydziale Legislacji Departamentu Prawa Pracy. Uczestniczyła w pracach legislacyjnych w MPiPS i Parlamencie. Absolwentka Podyplomowego Studium Zbiorowych Stosunków Pracy i Zasobów Ludzkich, w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestnik Podyplomowego Studium Zagadnień Legislacyjnych prowadzonego na Uniwersytecie Warszawskim. Od wielu lat specjalizuje się w praktycznych zagadnieniach prawa pracy. Autorka opracowań z zakresu prawa pracy kierowanych do pracowników kadr i działów personalnych, a także osób zarządzających. Obecnie prowadzi swoją firmę doradczą oraz prowadzi szkolenia z tematyki prawa pracy dla działów kadr, osób zarządzających oraz związków zawodowych, w szczególności z czasu pracy, dokumentacji pracowniczej, zgodnego z prawem zatrudniania i zwalniania pracowników, podnoszenia kwalifikacji zawodowych uprawnień rodzicielskich, problematyki pracy tymczasowej.

Pracodawca może wybrać dla kierowców, do których stosujemy przepisy ustawy o czasie pracy kierowców jeden spośród różnych systemów czasu pracy. W zależności od specyfiki wykonywania pracy u danego pracodawcy. Odpowiedni dobór systemu czasu pracy pozwoli pracodawcy nie tylko uniknąć naruszeń przepisów o czasie pracy, ale również zapobiegnie konieczności wykonywania przez kierowców pracy w godzinach nadliczbowych. Praca nadliczbowa wiąże się natomiast najczęściej z obowiązkową wypłatą przez pracodawcę odpowiednich dodatków do wynagrodzenia z tytułu takiej pracy. Nie ma jednego uniwersalnego systemu czasu pracy, który byłby najkorzystniejszy w każdej sytuacji. Dlatego też każdy pracodawca, w zależności od potrzeb kadrowych i konieczności zapewnienia transportu osób lub rzeczy w określonych godzinach oraz dniach tygodnia, musi zdecydować o wyborze najkorzystniejszego pod względem prawnym i ekonomicznym systemu czasu pracy. Wybór ten jest niezwykle ważny, a jego prawidłowość pozwala nie tylko w łatwy sposób organizować pracę w zakładzie, ale i unikać popełniania wykroczeń przeciwko prawom pracowniczym z zakresu czasu pracy. Do kogo stosujemy ustawę o czasie pracy kierowców Ustawa o czasie pracy kierowców jest jedynym aktem prawnym regulującym systemy czasu pracy, w jakich mogą być zatrudniani kierowcy. Nie regulują bowiem tych zagadnień przepisy europejskie, jak również umowy międzynarodowe. Przepisy dotyczące systemów czasu pracy zawarte w ustawie o czasie pracy kierowców mają zastosowanie do kierowców wykonujących przewóz drogowy, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (art. 1 pkt 1 ustawy o czasie pracy kierowców). Przewóz drogowy - to każdy przewóz odbywany w całości lub w części po drogach publicznych przez pojazd, z ładunkiem lub bez, używany do przewozu osób lub rzeczy. Ustawa o czasie pracy kierowców ponadto różnicuje kierowców w zakresie stosowanych do nich systemów czasu pracy na kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym i tzw. „pozostałych kierowców”. Transport drogowy - to podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej zarówno na terenie kraju jak i zagranicą w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy. Określenie to obejmuje również każdy przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, niespełniający warunków do uznania za przewóz na potrzeby własne. Pozostali kierowcy - to kierowcy uprawnieni do kierowania pojazdem silnikowym niewykonujący przewozów drogowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. To kierowcy zatrudnieni przy wykonywaniu przewozów na potrzeby organizacji charytatywnych, organów administracji publicznej. W zależności od tego czy kierowca jest zatrudniony w transporcie drogowym, czy też należy do grupy tzw. „pozostałych kierowców” wykonujących przewóz na potrzeby własne, mogą być do nich stosowane różne systemy czasu pracy. W jakich systemach czasu pracy kierowca może wykonywać pracę Ustawa o czasie pracy kierowców, jako przepis szczególny nie daje możliwości zatrudniania kierowców we wszystkich systemach czasu pracy przewidzianych w Kodeksie pracy. Kierowca podlegający ustawie o czasie pracy kierowców może być bowiem zatrudniony jedynie w następujących systemach czasu pracy: - podstawowym, - równoważnym, - przerywanym, - zadaniowym, - przerywanym połączonym z równoważnym. Jednak nie wszyscy kierowcy mogą stosować ww. systemy czasu pracy. Rodzaje systemów czasu pracy, stosowanych do poszczególnych grup kierowców Kierowcy wykonujący transport drogowy Pozostali kierowcy Dopuszczalne systemy czasu pracy Podstawowy Podstawowy Równoważny do 10 godzin Równoważny do 12 godzin Zadaniowy - Przerywany - Przerywanym połączonym z równoważnym - Ustawa o czasie pracy kierowców reguluje kompleksowo kwestie dopuszczalnych dla nich systemów czasu pracy. Nie można zastosować w odniesieniu do kierowców innych niż wymienione wyżej systemów czasu pracy i wskazanych w Kodeksie pracy ale nie uregulowanych w ustawie o czasie pracy kierowców (np. systemu pracy weekendowej, skróconego tygodnia pracy). Zagrożenie(-) Do kierowców nie można stosować systemów czasu pracy uregulowanych w Kodeksie pracy, jeżeli nie są zawarte w ustawie o czasie pracy kierowców. Dodatkowo regulacja systemów czasu pracy zawartych w ustawie o czasie pracy kierowców nie jest w pełni taka sama jak systemów czasu pracy zamieszczonych w Kodeksie pracy. W każdym z systemów czasu pracy w jakich mogą pracować kierowcy jest dopuszczalne zatrudnianie ich na zmiany, co oznacza, że mogą oni wykonywać pracę według ustalonego rozkładu czasu pracy przewidującego zmianę pory wykonywania pracy przez poszczególnych pracowników po upływie określonej liczby godzin, dni lub tygodni. Każdy z kierowców musi być poinformowany, w jakim systemie czasu pracy będzie wykonywał pracę. Informacja taka musi być zawarta w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, a w sytuacji, gdy pracodawca nie ma obowiązku ich tworzenia w obwieszczeniu podanym do wiadomości pracowników (art. 18 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców). W przypadku przerywanego systemu czasu pracy, powinien on być wprowadzony w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy. Jeżeli w zakładzie nie działają związki, to należy go wprowadzić w umowie o pracę (art. 18 ust. 3 ustawy o czasie pracy kierowców). W firmie nie musi obowiązywać jeden system czasu pracy dla wszystkich kierowców zatrudnionych w całym zakładzie pracy. Pracodawca może stosować w stosunku do poszczególnych grup pracowników-kierowców różne systemy czasu pracy przewidziane przepisami o czasie pracy kierowców . System podstawowy czasu pracy Jest to najczęściej spotykany system czasu pracy. Pracownicy zatrudnieni w tym systemie wykonają pracę zgodnie z ustalonym rozkładem po 8 godzin dziennie. Praca ponad 8 godzin jest dla nich pracą nadliczbową, która musi zostać odpowiednio zrekompensowana. Należy jednak pamiętać, że przepisy ustawy o czasie pracy kierowców w sposób nieco odmienny regulują zagadnienia dotyczące dyżurów, co daje pewne możliwości uelastycznienia czasu pracy kierowcy w podstawowym systemie czasu pracy. Do czasu dyżuru zaliczamy bowiem przerwy jakie przysługują kierowcom (art. 9 ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców). Przykład:Kierowca wyjechał z miejscowości A o godz. i przybył do miejscowości B o godz. Podczas postoju wykorzystał przerwę śniadaniową. W miejscowości B pracodawca zaplanował kierowcy przerwę na odpoczynek do godz. a następnie kierowca wyruszył w drogę powrotną do miejscowości A którą pokonywał od do Mimo przebywania w trasie łącznie przez 9 godzin (od do czas pracy kierowcy w tym dniu wyniósł 8 godzin, gdyż przerwa na odpoczynek pracownika została zaliczona do jego dyżuru, który nie jest wliczany do czasu pracy. W takim przypadku pracownik zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy nie przekroczył obowiązującej go 8. godzinnej dobowej normy czasu pracy. Planując pracę w taki sposób należy jednak pamiętać, że przerwy na odpoczynek przysługujące na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców ulegają skróceniu o 15 minutową przerwę należną każdemu pracownikowi w związku z co najmniej 6 godzinnym wymiarem czasu pracy w danym dniu. Tzw. przerwa „śniadaniowa” zalicza się bowiem do czasu pracy pracownika, a nie do jego dyżuru. Przykład:Kierowca wyjechał z miejscowości A o godz. i przybył do miejscowości B o godz. W miejscowości B pracodawca zaplanował mu przerwę na odpoczynek do godz. w trakcie której pracownik wykorzystał również 15 minutową przerwę śniadaniową wliczaną do czasu pracy. Następnie kierowca wyruszył w drogę powrotną do miejscowości A którą pokonywał od do W takiej sytuacji czas pracy kierowcy w tym dniu wyniesie 8 godzin i 15 minut, natomiast do dyżuru należy mu zaliczyć pozostałe 45 minut przerwy. Pracownikowi zatrudnionemu w podstawowym systemie czasu pracy należy zatem zrekompensować 15 minut nadliczbowych. W podstawowym systemie czasu pracy korzystnie jest uregulowany okres rozliczeniowy, który może wynosić maksymalnie 4 miesiące. Również tygodniowa norma czasu pracy została ustalona jako przeciętna wynosząca 40 godzin. Czas pracy w poszczególnych tygodniach może się zatem wahać np. w jednym tygodniu kierowca może przepracować 50 godzin, a w kolejnym 30 godzin. Należy jedynie pamiętać, żeby w okresie rozliczeniowym została zachowana przeciętnie 40 godzinna norma tygodniowa. Jedynym niekorzystnym elementem takiego systemu czasu pracy jest sztywna 8 godzinna dobowa norma czasu pracy, której przekroczenie stanowi każdorazowo pracę w godzinach nadliczbowych. Jeżeli zatem nie ma konieczności, aby kierowca wykonywał pracę dłużej niż przez 8 godzin na dobę, to zastosowanie przez pracodawcę podstawowego systemu czasu pracy będzie najbardziej korzystne. Równoważny system czasu pracy Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu pracy do 10 godzin na dobę, a do pozostałych kierowców do 12 godzin na dobę - w ramach systemu równoważnego czasu pracy (art. 15 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców). W tym systemie czasu pracy dłuższa praca w poszczególne dni jest rekompensowana krótszą pracą w innych dniach lub dniami wolnymi. Ogólny wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w takim systemie nie może być jednak wyższy od obowiązującego wszystkich pracowników wymiaru czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym. System ten jest najbardziej elastycznym z systemów czasu pracy i daje pracodawcy dużą swobodę w planowaniu pracy poszczególnych pracowników. System ten będzie szczególnie korzystny dla pracodawców, których kierowcy prowadzą pojazd w czasie przekraczającym 8 godzin na dobę, lecz nie w każdym dniu tygodnia. Przykład:Kierowca wykonywał transport stalowych elementów z macierzystego zakładu do ocynkowni oddalonej o 100 kilometrów. Pracuje on w systemie równoważnym czasu pracy. O godz. kierowca podstawił samochód do załadunku. Następnie od godz. do pracownik jechał do ocynkowni, gdzie przywiezione przez niego elementy były rozładowywane do godz. Kierowca oczekiwał na ocynkowanie przywiezionych elementów a następnie wrócił do zakładu pracy o godz. Pracownik świadczył pracę w tym dniu przez 9,5 godziny i taki czas pracy należy mu zaewidencjonować w ewidencji czasu pracy. Ze względu na pracę w systemie równoważnym praca powyżej 8 godzin nie będzie dla niego pracą nadliczbową. Równoważny system czasu pracy będzie również korzystny dla pracodawców, którzy prowadzą transport na znaczne odległości. W takim przypadku pracownik zatrudniony w równoważnym systemie czasu pracy może korzystając z wydłużonych okresów prowadzenia pojazdu wykonywać pracę nawet 10 godzin na dobę. Przykład:Kierowca w transporcie drogowym wykonywał przewóz towarów z Katowic do Gdańska. Zachowując odpowiednie przewidziane przepisami odpoczynki i przerwy pracownik wykonywał ten transport w czasie pracy nieprzekraczającym 10 godzin. W Gdańsku podstawił samochód do rozładunku i zakończył pracę w tym dniu. W kolejnym dniu po odbiorze przygotowanego i załadowanego samochodu powrócił do zakładu pracy w Katowicach. Będąc zatrudnionym w podstawowym systemie czasu pracy, kierowca aby uniknąć pracy w godzinach nadliczbowych musiałby ten sam transport wykonywać 3 dni, co znacznie zwiększałoby koszty pracodawcy. W takiej sytuacji pracownik na trasie Katowice - Gdańsk po 8 godzinach pracy byłby zmuszony przenocować i kolejnego dnia dotarłby dopiero do Gdańska. Tam musiałby oczekiwać na rozładunek i załadunek samochodu aby jeszcze tego samego dnia udać się w drogę powrotną, w trakcie której po 8 godzinach pracy znów musiałby zatrzymać się na nocleg. Dopiero w trzecim dniu kierowca dotarłby do siedziby pracodawcy w Katowicach nie przekraczając 8 godzin pracy w tym dniu. Równoważny system czasu pracy będzie również korzystny dla pracodawców prowadzących przewóz osób na dłuższych trasach i z wieloma przystankami. Praca w systemie równoważnym będzie również umożliwiała pracodawcy zaplanowanie kierowcy dłuższych tras w taki sposób, żeby mógł on w obowiązującym go wymiarze czasu pracy dojechać do określonej miejscowości i wrócić z niej bez konieczności wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych. System ten będzie również korzystny dla kierowców zatrudnionych w jednostkach publicznych lub tzw. kierowców szefa u prywatnych przedsiębiorców. Taki kierowca będzie mógł wykonywać pracę do 12 godzin na dobę co będzie rekompensowane krótszą pracą w pozostałe dni lub dniami wolnymi. Przykład:Kierowca dyrektora jednej z agencji rządowych zawozi szefa na konferencję do Warszawy. Wyjeżdżają z Krakowa o godz. i przyjeżdżają do Warszawy o godz. Następnie kierowca oczekuje na szefa do godz. i wracają do Krakowa o godz. Kierowca zatrudniony w równoważnym systemie czasu pracy nie będzie zatem świadczył w tym przypadku pracy w godzinach nadliczbowych. W związku z tym, że dyrektor odbywa narady również w oddziałach niezbyt odległych od Krakowa, a w niektóre dni nie korzysta ze swojego kierowcy, będzie mógł mu zrównoważyć dłuższy czas pracy związany z wyjazdem do Warszawy w pozostałym okresie rozliczeniowym. Jedyną niedogodnością dla pracodawcy stosującego do kierowców równoważny system czasu pracy jest krótki, 1-miesięczny okres rozliczeniowy (art. 15 ust. 3 ustawy o czasie pracy kierowców). W tym okresie pracodawca powinien tak zaplanować czas pracy kierowcy, aby ten wypracował dokładnie taką liczbę godzin, jaka wynika z obowiązującego go w danym miesiącu wymiaru czasu pracy. Ustawa o czasie pracy kierowców przewiduje jednak w tym zakresie dwa wyjątki. Po pierwsze w szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może zostać przedłużony do 3 miesięcy, a dla kierowców wykonujących pracę uzależnioną od pory roku lub warunków atmosferycznych nawet do 4 miesięcy (art. 15 ust. 4 i 5 ustawy o czasie pracy kierowców). Przepisy nie wskazują, jakie to są „szczególnie uzasadnione przypadki”, a zatem wydłużanie tego okresu rozliczeniowego cechuje pewna dowolność i decyduje o tym praktycznie sam pracodawca. Dłuższe okresy rozliczeniowe są niewątpliwie zawsze bardziej korzystne dla pracodawcy i pozwalają na większą elastyczność przy planowaniu pracownikom pracy w okresie rozliczeniowym. Wydłużenie okresu rozliczeniowego w równoważnym systemie wymaga zgody związków zawodowych działających w zakładzie, Jeśli związki nie zgadząją się na wydłużenie okresu rozliczeniowego lub związki nie funkcjonują w firmie pracodawca powinien zawiadomić o wydłużeniu okresu rozliczeniowego Państwową Inspekcję Pracy (art. 18 ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców).Jest to tylko część artykułu. Więcej w Monitorze Prawa Pracy i Ubezpieczeń

Przestrzeganie czasu pracy przez kierowców ma istotne znaczenie dla bezpieczeństwa transportu oraz zdrowia i bezpieczeństwa osób w nim uczestniczących, a także dla innych uczestników ruchu drogowego. Normy czasu pracy zostały wprowadzone aby nie dopuszczać do nadmiernego zmęczenia kierowców wskutek długiego prowadzenia pojazdu, szczególnie w nocy. Do kontroli przestrzegania czasu pracy kierowców i prowadzenia jego ewidencji jest zobowiązany pracodawca. Czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy podlega kontroli inspektorów Państwowej Inspekcji Pracy, natomiast czas pracy kierowców samozatrudnionych jest kontrolowany przez inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego. Przepisy o czasie pracy kierowców zostały określone w Ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 i z 2013 r. poz. 567). Podlegają im kierowcy zatrudnieni na podstawie stosunku pracy, kierowcy samozatrudnieni, czyli przedsiębiorcy osobiście wykonujący przewozy drogowe oraz osoby niezatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujące przewozy drogowe na jego rzecz, w rozumieniu art. 4 pkt 6a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414 i z 2015 r. poz. 211 i poz. 390). Za nieprzestrzeganie czasu pracy pracodawcom grożą kary określone w ustawie – kodeks pracy, natomiast za nieprzestrzeganie czasu pracy samozatrudnionych kierowców - kary określone w załączniku nr 3 do ustawy o transporcie drogowym. Zgodnie z ustawą o czasie pracy kierowców do czasu pracy kierowców zalicza się: prowadzenie pojazdu; załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem; nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym; czynności spedycyjne; obsługę codzienną pojazdów i przyczep; inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy; niezbędne formalności administracyjne; utrzymanie pojazdu w czystości; pozostawanie poza godzinami pracy (poza przyjętym rozkładem czasu pracy) w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie był znany kierowcy. Czas pracy kierowcy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Kierowcy pracujący w systemie równoważnym, na podstawie rozkładów czasu pracy, mogą mieć wydłużony czas pracy do 12 godzin na dobę. Wydłużony czas pracy w poszczególnych dniach jest równoważony skróconym czasem pracy w innych dniach lub dniami wolnymi od pracy. Kierowcy, którzy wykonują przewóz drogowy osób lub rzeczy pojazdami skonstruowanymi lub trwale przystosowanymi i przeznaczonymi do przewozu więcej niż dziewięciu osób łącznie z kierowcą lub pojazdami, których dopuszczalna masa całkowita, łącznie z przyczepą lub naczepą, przekracza 3,5 tony podlegają również przepisom: rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 - jeżeli przewóz odbywa się na terytorium Wspólnoty lub pomiędzy Wspólnotą, Szwajcarią i państwami będącymi stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), jeżeli przewóz odbywa się pomiędzy Wspólnotą a państwem trzecim innym niż Szwajcaria lub państwami będącymi stronami porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo przewóz poprzez takie państwo. Oznacza to, że są zobowiązani do rejestrowania czasu prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerw i odpoczynku za pomocą zainstalowanego w pojeździe tachografu cyfrowego lub analogowego zgodnie z przepisami rozporządzenia (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady(EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego. W przypadku gdy kierowca: przebywał na zwolnieniu lekarskim od pracy z powodu choroby; przebywał na urlopie wypoczynkowym; miał czas wolny od pracy (ale nie odpoczynek tygodniowy); prowadził pojazd wyłączony z zakresu stosowania rozporządzenia (WE) nr 561/2006 lub Umowy AETR; wykonywał inną pracę niż prowadzenie pojazdu; pozostawał w gotowości w rozumieniu art. 9 ust. 1 i 10 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców i nie jest możliwe wprowadzenie tych informacji do tachografu, przedsiębiorca wystawia kierowcy Zaświadczenie o działalności kierowcy. Wzór formularza zaświadczenia jest określony: w decyzji Komisji nr 2007/230/WE z dnia 12 kwietnia 2007 r. w sprawie formularza dotyczącego przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym (Dz. Urz. UE L 99 z str. 14, z późn. zm.) dla przewozów podlegających rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 - Materiały Pobierz formularz w umowie AETR dla przewozów podlegających tej umowie - Materiały Pobierz formularz Zaswiadczenie​ Karty do tachografów wydaje Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych SA, zgodnie z umową zawartą z ministrem właściwym do spraw transportu. Wnioski o wydanie karty składane są bezpośrednio do PWPW pocztą lub elektronicznie.

Pytanie: W firmie obowiązują 2 systemy czasu pracy, tj. podstawowy i równoważny. W systemie podstawowym praca odbywa się od poniedziałku do piątku w godzinach od do a w systemie równoważnym: w poniedziałki w godzinach wtorki, środy i czwartki w godzinach a w piątki styczniu 2009 r. czas pracy w systemie podstawowym wynosi 168 godzin, zaś w systemie równoważnym 167 godzin. Pytanie dotyczy 1 brakującej godziny w systemie równoważnym, a mianowicie, czy w ostatni piątek miesiąca stycznia, tj. 30., można zaplanować 8 godzin pracy celem wyrównania godzin pracy do systemu podstawowego? Czy w takiej sytuacji nie nastąpi przekroczenie w ostatnim tygodniu stycznia 40-godzinnej normy tygodniowej o tę 1 godzinę? Czy nie będzie to godzina nadliczbowa? Odpowiedź: Pracodawca będzie mógł zwiększyć dobowy wymiar czasu pracy pracowników zatrudnionych w równoważnym systemie czasu pracy z 7 na 8 godzin 30 stycznia 2009 r. 1. Pracownicy powinni wypracować wymiar Ustalając harmonogram czasu pracy na dany okres rozliczeniowy pracodawca musi zapewnić pracownikom pracę w obowiązującym ich wymiarze czasu pracy (zarówno w wymiarze dobowym, średniotygodniowym, jak i obowiązującym w danym okresie rozliczeniowym). Pracodawca powinien zatem w taki sposób rozłożyć godziny pracy pracowników zatrudnionych w równoważnym systemie czasu pracy, aby w styczniu 2009 r. łącznie przepracowali oni 168 godzin. W opisanym w pytaniu przykładzie pracownicy zatrudnieni w równoważnym systemie czasu pracy pracujący w poniedziałki po 9 godzin, we wtorki, środy i czwartki po 8 godzin, a w piątki po 7 godzin nie wypracują obowiązującego ich wymiaru czasu pracy. Przepracują bowiem 167 godzin. Pracodawca będzie mógł zatem polecić takim pracownikom pracę w większym, bo 8-godzinnym wymiarze, w piątek 30 stycznia. 2. Trzeba pamiętać o 40-godzinnej normie Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Przez tydzień rozumieć należy natomiast 7 kolejnych dni kalendarzowych, poczynając od 1. dnia okresu rozliczeniowego. W styczniu (przy miesięcznym okresie rozliczeniowym) pełnymi tygodniami są zatem okresy: 1-7 stycznia, 8-14 stycznia, 15-21 stycznia oraz 22-28 stycznia. Natomiast dni 29, 30 i 31 stycznia są tzw. dniami wystającymi, tworzącymi ostatni niepełny tydzień stycznia. 40-godzinna tygodniowa norma czasu pracy powinna być zachowana w ramach każdego tygodnia. Ponieważ 30 stycznia tego roku jest jednym z dni wystających poza pełne tygodnie, pracodawca może tego dnia polecić pracownikom przyjście do pracy na 8 godzin. Nie spowoduje to bowiem przekroczenia norm czasu pracy, pracownicy 29 i 30 stycznia przepracują bowiem łącznie 16 godzin. 3. Uwaga na nadgodziny Wyznaczenie pracy w wyższym dobowym wymiarze 30 stycznia 2008 r. należy uwzględnić w trakcie sporządzania harmonogramu czasu pracy na dany okres rozliczeniowy i podać do wiadomości pracowników przed jego rozpoczęciem. W przeciwnym razie polecenie świadczenia pracy w tym dniu przez 1 godzinę dłużej wydane w trakcie tego okresu rozliczeniowego stanowić będzie pracę w godzinach nadliczbowych z tytułu przekroczenia dobowego wymiaru czasu pracy. Autorem odpowiedzi jest: Joanna Stępniak

Czy pracownicę karmiącą dziecko piersią można zatrudniać w systemie równoważnym. Pracownica, która jest zatrudniona jest w systemie równoważnym i wykonuje pracę w warunkach uciążliwych, wraca do pracy po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego. Złożyła wniosek o obniżenie wymiaru etatu do 7/8 etatu.

Nadgodziny. Jedno jest pewne: ponad 90% kierowców pracuje w nadgodzinach. Niestety znaczna część pracowników traci należne wynagrodzenie za „nadliczbówki” z powodu błędów w rekompensowaniu tej pracy – wynika to z przyjęcia złej metody rozliczania. Błąd ten jest na tyle poważny, że został ujęty nawet w najnowszym projekcie zmian zasad rozliczania kierowców. Godziny nadliczbowe w transporcie O tym, że transport jest niemalże tożsamy z pracą w godzinach nadliczbowych wie każdy. Jednak ile osób z branży ma świadomość tego, że wspomniane nadgodziny są rozliczane w sposób nieprawidłowy? Osoby rozliczające, firmy zajmujące się ewidencją czy też właściciele przedsiębiorstw dowiadują się o tym… dopiero teraz. Podstawa problemu nadgodzin Specyfika realizacji przewozów krajowych i zagranicznych nie jest idealnie dopasowana do standardów pracy w trybie 8 godzin dziennie. Nikogo to nie dziwi i nie jest to jeszcze żadne naruszenie przepisów. Ustawodawca przewidział na takie okazje elastyczny system pracy, nazwany równoważnym. Normy nieprzekraczalne dla kierowców (czas jazdy dziennej, minimalne odpoczynki) są wyższe niż normy ograniczające normalna pracę, po której pojawiają się nadgodziny. - Czyli, jeśli kierowca pracuje 13 godzin, to wiadomo, że to jeszcze nic złego w przepisach drogowych, ale już na pewno pracuje w nadgodzinach i ta praca musi być rozliczana w sposób bardzo uważny. Rutyna osób rozliczających, szczególnie tych z wieloletnim doświadczeniem, w dużych firmach rozliczających, powoduje, że zapominają o weryfikacji oczywistych zasad. Zakładając, że to musi być dobrze, bo przecież jest to oczywiste – mówi Mariusz Hendzel, ekspert Kancelarii Transportowej ITD-PIP. Nadgodziny kierowców w systemie równoważnym - błędy i wypaczenia Okazuje się, że pomijanie oczywistych reguł stało się wizytówką branży transportowej. W najnowszej odsłonie projektu ustawy o rozliczaniu kierowców umieszczono nadmiarowy zapis o nadgodzinach w systemie równoważnym. - Zapis ten dubluje standardowe zasady naliczania pracy w nadgodzinach, ale właśnie po to, aby zniwelować nadinterpretacje rozliczania nadgodzin w ramach „sumy godzin etatowych” w miesiącu. To oznacza, że pomimo iż liczba godzin pracy w miesiącu pokrywa się z wymiarem standardowym, to jeśli występowała praca ponad 12 lub 10 godzin, należy naliczyć wynagrodzenie nadliczbowe. A to w efekcie oznacza, że nie może być ono częścią stawki minimalnej – kontynuuje ekspert Kancelarii Transportowej ITD-PIP. Błąd ten jest tak oczywisty, że niektórzy nie wierzą, że w ogóle może się pojawić. A jednak jest on niezmiernie często spotykany. Plusem jest to, że można go bardzo łatwo znaleźć i zweryfikować. – Należy sprawdzić dwa elementy: stawkę zatrudnienia (czy jest 2800 zł brutto lub mniej) oraz czy jest dokonywana rekompensata nadgodzin czasem wolnym. Osoby rozliczające wykonują te operacje bardzo często odruchowo, rutynowo i… bezwiednie bez dalszej weryfikacji wyników. Nikt nawet nie próbuje weryfikować takich prostych mechanizmów. Okazuje się, że technologia bywa zawodna. A dokładnie w takiej sytuacji dochodzi do zaniżenia wynagrodzenia za pracę nadliczbową – przestrzega ekspert. Nie jest ważne czy kierowców rozlicza osoba zatrudniona wewnętrznie czy też firma zewnętrzna. Te błędy pojawiają się niezależnie od tego, ile doświadczenia posiada osoba zajmująca się ewidencją. Najważniejsze jest, aby zweryfikować je odpowiednio wcześnie, a dokładniej mówiąc… przed kontrolami PIP i roszczeniami kierowców względem zaniżanego wynagrodzenia. Weryfikacja poprawności nadgodzin możliwa jest na dwa sposoby: można dokonać tego samodzielnie, analizując konkretne elementy w dokumentacji kierowcy lub skorzystać z darmowej weryfikacji, która odbywa się zupełnie niezobowiązująco. Link do strony, która kieruje do darmowych konsultacji znajduje się tutaj. Kancelaria transportowa ITD-PIP Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź »

Ustalanie rodzaju nadgodzin w systemie równoważnym - checklista. Źródło: Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 8 (554) z dnia 10.04.2022, strona 34 - Spis treści ». Dział: Rozliczanie czasu pracy. Zatrudniamy pracowników w systemie równoważnym, w którym dopuszczalna liczba godzin pracy na dobę wynosi 12 godzin. Zdarza się, że

Panie Mariuszu mam firmę, która świadczy usługi koparko-ładowarkami w ramach tej firmy posiadam samochód ciężarowy, który wykorzystuje na potrzeby własne(przewożę nim głównie ziemię z wykopów) moje pytanie jest takie czy muszę również rozliczać czas pracy kierowcy, prowadzić całą ewidencję jak również czy mogę zatrudnić takiego kierowcę w równoważnym systemie pracy ponieważ kierowca nie pracuję strikte od 7-15 tak jak ma w umowie tylko czasami zaczyna pracę od 10 i kończy późnym wieczorem a następnego dnia przychodzi tylko na 2 godz i mam później problem z nadgodzinami1. Ma Pan pracownika - kierowcę, więc ma Pan rozliczać czas pracy i prowadzić ewidencję czasu Zatrudnić kierowcę może Pan w dowolnym, dopuszczonym systemie zatrudnienia (skoro jest transport na potrzeby własne, to kierowca ma być pracownikiem firmy) - może to być system równoważny. Odpowiednie dostosowanie zapisów w umowie, zasad współpracy powinno uwzględniach charakter pracy takiego kierowcy - wiec te zapisy 7-15 trzeba poprawić na odpowiednio bardziej dostosowane do Pana tylko pytanie co to jest ten autobus..2. właśnie nie potrafię i to mnie męczy .. ale skoro nie mam licencji, nie mam zadnego zezwolenia, nie mam po prostu firmy bo po prostu nie swiadcze uslug, to w jaki sposob ITD moze mnie ukarac na drodze za brak rejestracji czasu pracy, a gdybym to robil, to za jakies naruszenia ??? tez mam miec 28 dni udukomentowane? co mam wpisac wtedy na tym zaswiadczeniu ?? 1. pojazd konstrukcyjnie przystosowany do przewozu więcej niż 9 osób. Jeśli Pan wymontuje siedzenia, to bedziemy mieć jeszcze temat pojazdu do przewozu rzeczy o DMC pow. 3, Zakłada Pan, że tylko przedsiębiorstwa mają się przejmować przepisami i tylko takie podlegają pod kontrolę ITD. Gdyby taka była furtka, to 90% pojazdów na drodze byłaby prywatna i nikt nie może być kontrolowany - a tak nie ustawę o transporcie drogowym:Art 3, pkt 2. Do przewozów drogowych wykonywanych: (...) 3) przez podmioty niebędące przedsiębiorcami,- stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące niezarobkowego przewozu może Pan być skontrolowany, chyba, że potrafi Pan wskazać konkretnie podstawę wyłączenia. Wymontować siedzenia, zmienić przeznaczenie tego pojazdu na takie, które pozwala wymontować tachograf (bo w tym pojeździe ten tachograf raczej jest w tej chwili zamontowany) - ale niestety niektóre kaprysy osoby prywatnej powodują, że musi ona stosować się do ogólnych przepisów obejmujących daną sytuację. Ma to związek z bezpieczeństwem, ograniczeniem nadużyć i możliwością kontroli pojazdów, które z założenia mogą wykonywać działalność licencjonowaną i na pierwszy rzut oka nie da się stwierdzić "wyłączenia z przepisów"."Autobus pełny ludzi na drodze publicznej" - chyba przyzna Pan, że musi być możliwość skontrolowania takiego pojazdu przez służby do tego powołane i jeśli potrafi Pan podczas kontroli wykazać, że wszystko jest zgodne z obowiązującym prawem, to pojedzie Pan dalej. A jeśli w pojeździe nie będzie tachografu (a jak narazie jest), pojazd spełnia definicję autobusu (pow. 9 os., nie spełnia wyłączenia niezarobkowego przewozu do 17 osób) lub pojazdu do przewozu rzeczy o dmc > 3,5t, a pasażerowie okażą się osobami obcymi - to sytuacja będzie podlegała pod odpowiednie sankcje prawne (wymóg licencji, kompetencji kierowcy, itd....).Odnoszę wrażenie, że nie opisuje Pan tutaj do końca całej sytuacji w jaką Pan planuje wkomponować ten pojazd. Tak jak pisałem wyżej - jeśli chce się Pan wyłączyć z czasu jazdy i przerw - to pojazd musi spełniać jeden z warunków wyłączenia, wymontowanie tachografu wymaga zmiany przeznaczenia całego pojazdu na taki, który tego tachografu nie wymaga - sugeruję wizytę na stacji diagnostycznej i dowiedzieć się od diagnosty co on dopuści do ruchu bez tachografu. ITD będzie Pana mogło skontrolować na drodze - i jeśli wykaże Pan ze swojej strony zgodność z przepisami - wszystko będzie ok. Jak na razie musi się Pan zapoznać z przepisami ustawy o transporcie drogowym w zakresie niezarobkowego przewozu drogowego.

Przerwy nie wlicza się do czasu pracy, jednakże za czas jej trwania pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju. Systemu przerywanego czasu pracy nie stosuje się do pracownika zatrudnionego w systemie równoważnym, ruchu ciągłym, skróconego tygodnia i pracy weekendowej.

Pytanie: Czy dla kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony przewożącego towary na potrzeby własne przedsiębiorstwa, pracującego w równoważnym systemie czasu pracy w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym należy tworzyć harmonogramy czasu pracy? Odpowiedź: Tak, dla kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony należy sporządzić harmonogram czasu pracy. Mogliście Państwo nabrać wątpliwości, bo w ustawie z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców ( nr 92, poz. 879 z późn. zm.) jest zapis, że rozkłady czasu pracy kierowcy wykonującego przewóz regularny osób są ustalane na okresy nie krótsze niż 2 tygodnie, natomiast rozkładów czasu pracy nie ustala się dla kierowcy wykonującego przewóz rzeczy. Ta zasada nie ma jednak zastosowania do kierowców zatrudnionych w systemie równoważnego czasu pracy. Wynika to z wykładni całej ustawy o czasie pracy kierowców przyjętej przez Główny Inspektorat Pracy. Zgodnie z tą wykładnią: „Rozkładów czasu pracy nie ustala się dla kierowcy wykonującego przewóz rzeczy. Regulacja ta związana jest bezpośrednio z tzw. podstawowym systemem czasu pracy. Przewiduje on pracę nieprzekraczającą ośmiu godzin na dobę i 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym czterech miesięcy. Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców, do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu pracy do dziesięciu godzin na dobę, a do pozostałych kierowców do 12 godzin na dobę - w ramach równoważnego systemu czasu pracy. Przepis dopuszczający dobowy wymiar czasu pracy powyżej ośmiu godzin przewiduje, że takie przedłużenie jest możliwe jedynie zgodnie z przyjętymi rozkładami czasu pracy, a zatem brak jest prawnych możliwości ich nietworzenia”. Chciałabym podkreślić, że odnosi się to także do obowiązku tworzenia harmonogramów czasu pracy, które - zgodnie z wykładnią - są graficznym odzwierciedleniem i uszczegółowieniem rozkładu czasu pracy pracownika. Tekst opublikowany: 8 grudnia 2009 r. Autor: Monika FrączekPrawnik, autorka opracowań z zakresu prawa pracy. Od 1998 r. była głównym specjalistą w Departamencie Prawa Pracy, w Ministerstwie Pracy i Polityki Od 2003 r. pracowała w Wydziale Legislacji Departamentu Prawa Pracy. Uczestniczyła w pracach legislacyjnych w MPiPS i Parlamencie. Absolwentka Podyplomowego Studium Zbiorowych Stosunków Pracy i Zasobów Ludzkich, w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestnik Podyplomowego Studium Zagadnień Legislacyjnych prowadzonego na Uniwersytecie Warszawskim. Od wielu lat specjalizuje się w praktycznych zagadnieniach prawa pracy. Autorka opracowań z zakresu prawa pracy kierowanych do pracowników kadr i działów personalnych, a także osób zarządzających. Obecnie prowadzi swoją firmę doradczą oraz prowadzi szkolenia z tematyki prawa pracy dla działów kadr, osób zarządzających oraz związków zawodowych, w szczególności z czasu pracy, dokumentacji pracowniczej, zgodnego z prawem zatrudniania i zwalniania pracowników, podnoszenia kwalifikacji zawodowych uprawnień rodzicielskich, problematyki pracy tymczasowej.

W najnowszej odsłonie projektu ustawy o rozliczaniu kierowców umieszczono nadmiarowy zapis o nadgodzinach w systemie równoważnym. - Zapis ten dubluje standardowe zasady naliczania pracy w nadgodzinach, ale właśnie po to, aby zniwelować nadinterpretacje rozliczania nadgodzin w ramach „sumy godzin etatowych” w miesiącu.

- Zatrudniamy dwóch kierowców do prowadzenia samochodów osobowych. Obaj pracują w równoważnym systemie czasu pracy. Jaki zakres powinna mieć przekazywana im informacja o przepisach z zakresu czasu pracy? Czy może polegać na wskazaniu jedynie podległości pod przepisy ustawy o czasie pracy kierowców? – pyta czytelnik. Pracodawca ma obowiązek poinformować kierowców o obowiązujących ich przepisach z zakresu czasu pracy, w sposób przyjęty w danym zakładzie. Taka powinność wynika z art. 24 pkt 1 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (DzU nr 92, poz. 879 ze zm.). Obowiązek ten powinien zostać wypełniony w stosunku do każdego kierowcy, niezależnie od tego, jakiego rodzaju pojazdy prowadzi w ramach zatrudnienia. Ważne! Kierowcą, który musi otrzymać taką informację, jest tylko osoba zatrudniona na podstawie stosunku pracy na stanowisku pracy kierowcy. Państwowa Inspekcja Pracy przyjmuje, że dla oceny, czy dana osoba podlega pod przepisy ustawy o czasie pracy kierowców decydujące znaczenie ma umowa o pracę i wynikające z niej stanowisko pracy, na którym zatrudniony jest pracownik (pismo Departamentu Prawnego GIP z 11 sierpnia 2008 r. w sprawie umów o pracę kierowców, GPP-302-4560-609/08/PE; opublikowane w Rzeczpospolitej 22 sierpnia 2008 r.). Nie została narzucona jakakolwiek forma, w jakiej informacja ta powinna zostać pracownikowi przekazana. Do celów dowodowych dobrze przyjąć zasadę przekazywania jej na piśmie, pobierając jednocześnie od kierowcy podpis potwierdzający zapoznanie się z nią. Ustawa nie wystarczy Za przepisy prawa pracy rozumie się nie tylko przepisy ustaw i rozporządzeń, ale również postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy (art. 9 § 1 kodeksu pracy). Dlatego informacja obejmować musi regulacje odnoszące się do czasu pracy zawarte nie tylko w ustawie, ale również w kodeksie pracy i regulaminie pracy. W kwestii pytania czytelnika istotne jest to, że nie mówimy tutaj o ogólnej informacji o „istnieniu ustawy". Informacja ma mieć charakter zindywidualizowany, czyli dotyczyć tych przepisów z zakresu czasu pracy, które dotyczą danej osoby. W razie, gdy kierowca prowadzi pojazdy objęte przepisami rozporządzenia 561 lub umowy AETR, informacja powinna obejmować również te akty prawne. Jednak u czytelnika kierowcy wykonują przewozy samochodami osobowymi, dlatego nie są objęci ani rozporządzeniem, ani umową. W informacji nie wystarczy wskazać jedynie akty prawne (ustawę o czasie pracy kierowców, kodeks pracy, regulamin pracy). Trzeba wskazać konkretne regulacje odnoszące się do kierowcy. Konieczne są konkrety Przykładowo, skoro kierowcy objęci są systemem równoważnego czasu pracy, to w informacji powinno to właśnie zostać wskazane: - opisowo, np. „Zgodnie z regulaminem pracy obowiązującym u Pracodawcy kierowca objęty jest równoważnym systemem czasu pracy z okresem rozliczeniowym czasu pracy wynoszącym miesiąc. W tym systemie czasu pracy dobowy wymiar czasu pracy może być wydłużony do 12 godzin przy skróceniu czasu pracy lub dodatkowych dniach wolnych na przestrzeni okresu rozliczeniowego", bądź - przez odesłanie do przepisu prawa pracy. Nie wolno natomiast odesłać do przepisów dotyczących pozostałych systemów czasu pracy. Zgodnie z art. 22 ustawy o czasie pacy kierowców, art. 12 ust. 2 i 3, art. 13, art. 21 oraz art. 24 pkt 2 nie mają zastosowania do kierowców prowadzących pojazdy wymienione w art. 29 ustawy, w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 oraz w art. 2 ust. 2 lit. b umowy AETR. Kierowcy podlegający temu wyłączeniu to kierowcy samochodów osobowych. Nie dotyczą ich więc następujące regulacje ustawy: - maksymalny 60-godzinny czas pracy w konkretnym tygodniu, - rozliczanie czasu pracy, biorąc pod uwagę także czas przepracowany u innego pracodawcy, - 30- lub 45-minutowa przerwa w pracy, o której mowa w art. 13 ustawy, - ograniczenie do 10 godzin dobowego wymiaru czasu pracy w przypadku, gdy praca jest wykonywana w porze nocnej, oraz - obowiązek uzyskania od kierowcy oświadczenia na piśmie o wymiarze zatrudnienia albo o niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy. Tych regulacji nie trzeba zatem wymieniać w informacji przekazywanej kierowcy samochodu osobowego. Zatrudnimy czterech pracowników ochrony mienia w systemie równoważnym, pracujących w organizacji 24/72 godziny. Czy jest to prawidłowe? Organizacja czasu pracy nie budzi zastrzeżeń, jednak przyjmując, że ochrona jest niezbędna całą dobę, liczba pracowników jest niewystarczająca i prowadzi do planowania pracy nadliczbowej, co jest Dla wielu przedsiębiorstw, których efektywność w znacznym stopniu zależy od zmieniających się warunków atmosferycznych, kodeksowa ośmiogodzinna dobowa norma czasu pracy nie zawsze okazuje się najkorzystniejsza. Wówczas optymalnym rozwiązaniem może okazać się równoważny system czasu pracy. Równoważny system pozwala na elastyczne jego kształtowanie przez pracodawcę, bez naruszenia jednolitości miesięcznego wynagrodzenia pracownika oraz jego prawa do odpoczynku. System ten daje możliwość wydłużenia dobowej normy czasu pracy do maksymalnie 12 godzin na dobę, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym jednego miesiąca. Kwestię tę reguluje art. 135 Kodeksu pracy. Przydatne może się to okazać zwłaszcza w okresach wzmożonego popytu na usługi świadczone przez dane przedsiębiorstwo. Takie wydłużenie normy dobowej musi być zrównoważone krótszymi godzinami pracy w innych częściach okresu rozliczeniowego lub dniami wolnymi. W określonych w art. 136 i 137 Kodeksu pracy przypadkach, norma czasu pracy może być wydłużona do 16 godzin na dobę. Dotyczy to prac polegających na dozorze urządzeń lub związanych z pozostawaniem w pogotowiu do pracy. Ponadto pracownicy zatrudnieni przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób oraz pracownicy zakładowych służb ratowniczych i straży pożarnych mogą mieć wydłużoną normę czasu pracy nawet do 24 godzin na uzasadnionych wypadkach okres rozliczeniowy może być wydłużony do trzech miesięcy. W przypadku prac uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych do czterech miesięcy. Przepisy nie definiują jakie wypadki należy uznać za uzasadnione. Przyjmuje się jednak, że w takich branżach jak rolnictwo, budownictwo i roboty drogowe, decyzja o zastosowaniu wydłużonego okresu rozliczeniowego należy do pracodawcy. Na takim stanowisku stoi również Państwowa Inspekcja Pracy. Należy wskazać, że im dłuższy okres rozliczeniowy, tym bardziej elastycznie pracodawca będzie mógł rozdysponować czas Zakaz dyskryminowania pracownika na wychowawczymZ pomocą pracodawcom w tym zakresie przychodzi ustawa z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców. Art. 9 Ustawy stanowi o możliwości wydłużenia okresu rozliczeniowego nawet do 12 miesięcy. Trzeba jednak pamiętać, że jedynie do 31 grudnia 2011 r. Oznacza to, że wydłużenie okresu rozliczeniowego począwszy od marca 2011r. może nastąpić na maksymalnie 10 równoważnego czasu pracy nie wyklucza stosowania nadgodzin, jeżeli po stronie pracodawcy powstanie taka potrzeba. Jeżeli jednak nadgodziny przypadną w dniu, kiedy norma ta wynosić będzie poniżej ośmiu godzin, nadgodziny liczone będą dopiero od dziewiątej godziny pracy. Pracownikowi wyznaczono sześciogodzinną normę czasu pracy. W danym dniu pracownik przepracował 10 godzin. Jako nadgodziny potraktować należy dopiero 9 i 10 godzinę pracy. Równoważny system czasu pracy pozwala na zachowanie w całym okresie rozliczeniowym jednolitego poziomu wynagrodzenia pracownika, wypłacanego na podstawie stałej stawki miesięcznej. Oznacza to, że pracownik otrzymuje pensję w tej samej wysokości we wszystkich miesiącach niezależnie od tego, że w niektórych przepracuje więcej godzin niż w pozostałych. Pewna zmienność charakteryzować będzie natomiast wynagrodzenie pracownika, wypłacane na podstawie stawki godzinowej. Wówczas podstawą wynagrodzenia będzie faktycznie przepracowany czas w danym miesiącu. Jednakże i w tym przypadku przepisy prawa pracy gwarantują pracownikowi uzyskanie w każdym miesiącu przynajmniej wynagrodzenia harmonogram równoważnego czasu pracy, zgodnie z art. 132 i 133 Kodeksu pracy pracodawca powinien pamiętać o konieczności zapewnienia pracownikowi odpowiedniego okresu odpoczynku. Układając indywidualny rozkład pracy, należy tak ustalać godziny pracy, aby w każdej dobie pracownik miał zagwarantowane 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, a w każdym tygodniu (siedem następujących po sobie dni kalendarzowych), nieprzerwanie 35 godzin, które przypadają najczęściej w w danym dniu pracownik pracuje 10 godzin na dobę od godziny 12:00 do 22:00, w dniu następnym może rozpocząć pracę dopiero po upływie 11 godzin odpoczynku dobowego, a zatem nie wcześniej niż o godzinie 9: zgodnie z art. 136 §2 Kodeksu pracy, pracownicy, których czas pracy można wydłużyć do 16 lub 24 godzin na dobę, po jego upływie muszą mieć zapewniony odpoczynek odpowiadający co najmniej liczbie przepracowanych związku z tym, że równoważny system czasu pracy powoduje zmienność norm czasu pracy obowiązujących pracownika, powinien być odpowiednio wprowadzony. Zgodnie z art. 150 Kodeksu pracy pracodawca może to zrobić poprzez zapis w obowiązującym go układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy. Ponadto jeżeli u pracodawcy działa organizacja związkowa, wprowadzenie takiego systemu jest możliwe po zawarciu z nią pracodawcy, który nie ma obowiązku ustalania regulaminu pracy i nie jest objęty układem zbiorowym, równoważny czas pracy powinien być wprowadzony w postaci obwieszczenia z jednoczesnym zawiadomieniem właściwego inspektora pracy. Przed obwieszczeniem pracodawca powinien zawrzeć z pracownikami porozumienie w sprawie wydłużenia okresu rozliczeniowego wskazując, ile będzie trwał i od Co to jest milczące przedłużenie umowy o pracęMarta MilejAplikant radcowski Poszerzaj swoją wiedzę, czytając naszą publikację Nowe zasady tworzenia i funkcjonowania kas zapomogowo-pożyczkowych w zakładach pracy (PDF)

Informacja o warunkach zatrudnienie niepełnoetatowca. Skoro więc pracownika niepełnoetatowego obowiązuje taka sama norma czasu pracy jak pracownika pełnoetatowego, w informacji o warunkach zatrudnienia należy określić normę na 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu. Jednak taki zapis może być dla pracownika mylący.

3. Umowa o pracę — stawka wynagrodzenia brutto i netto . Umowa o pracę gwarantuje Ci co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. W drugiej połowie 2023 roku najniższa krajowa wynosi 3600 zł brutto miesięcznie. A w styczniu 2024 roku wzrośnie do 4242 zł brutto. W takim układzie koszt pracodawcy jest jednak dużo wyższy.

Przykładowy fragment umowy o pracę, w której ustalono dwa stanowiska pracy (Dane nagłówkowe umowy o pracę oraz oznaczenia i podpisy stron pominięto) 1. Strony ustalają następujące warunki zatrudnienia: 1) rodzaj pracy: magazynier, portier. 2) miejsce wykonywania pracy:

Formułując informację o obowiązujących kierowcę przepisach z zakresu czasu pracy, należy pamiętać, że w przypadku kierowców pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej (dmc) do 3,5 tony nie mają zastosowania przepisy art. 12 ust. 2 i 3, art. 13, art. 21 oraz art. 24 pkt 2 ustawy o czasie pracy kierowców ( art. 22 ustawy o czasie

.